Hart boven Hard ging op 18 november op uitnodiging van Vriendschap zonder Grenzen helpen om het ontbijt en de lunch te verzorgen van honderden mensen op de vlucht. Alleen in de middag stonden er al zeshonderd mensen in de rij, velen van hen met te dunne jassen en vermoeide gezichten.
Hoog tijd dat Mevrouw de staatssecretaris voor Asiel en Migratie werk maakt van een humaan migratiebeleid. Daarom schreven we volgende open brief:
Mevrouw de staatssecretaris voor Asiel en Migratie,
Iedereen die asiel aanvraagt heeft onmiddellijk recht op huisvesting. Dat zegt de wet. Duizenden gerechtelijke uitspraken bevestigen dat. Maar wat toont de realiteit? Mensen op de vlucht moeten, vaak na een traumatische tocht, een onderkomen zoeken in portieken, onder gammele zeilen, in kartonnen tentjes… En zelfs die krakkemikkige ‘verblijfplaatsen’ worden door de politie vernield. Alsof het geen mensen zijn. De schaamte voorbij.
Telkens wanneer de asielzoekers naar de rechtbank stappen krijgen ze gelijk, maar dat verandert niets aan hun mensonwaardige situatie. In België geldt de rechtsstaat blijkbaar niet voor iedereen. Dat vinden wij zeer verontrustend. En wij niet alleen, ook het Europees Hof voor de Rechten van de Mens tikt België op de vingers.
Op uitnodiging van Vriendschap zonder Grenzen mobiliseerde de burgerbeweging Hart boven Hard op vrijdag 18 november een twintigtal mensen en een solidair budget om in Brussel het ontbijt en de lunch te verzorgen van honderden mensen op de vlucht. Gezinnen met kinderen, jonge mensen, mensen in een kwetsbare situatie, die elke dag weer hopen dat ze zich in ons land eindelijk veilig kunnen voelen, die hopen dat mensenrechten hier geen dode letter zijn.
En weet u wat, mevrouw de staatssecretaris? Wij vinden het niet normaal dat burgers moeten inspringen waar de overheid zwaar in gebreke blijft. Terwijl we het voedsel bedienden beseften we heel scherp hoe klein en symbolisch onze bijdrage daar was. Het deed ons naar adem happen. In de blik van de mensen die aanschoven zagen we de vernedering van de situatie. Mensen hebben rechten, ze hoeven niet te bedelen. Niet in een rijk land. Niet in een land waar de staat verondersteld wordt rechten te garanderen in plaats van gerechtelijke uitspraken te minachten.
We namen ook de tijd om naar hun verhalen en vragen te luisteren. Zonder meer schrijnend. Stel, mevrouw de staatssecretaris, dat u daar een paar uur was komen meehelpen… We vroegen ons af of u dan niet sneller dringende maatregelen zou nemen om te voorkomen dat mensen nog één nacht op straat moeten doorbrengen. Er zijn leegstaande gebouwen, er zijn hotelkamers, er is de mogelijkheid om het parlement een extra begroting te vragen om deze ernstige humanitaire crisis daadkrachtig aan te pakken.
Wij vragen u en de hele regering met aandrang om alle nodige maatregelen te nemen voor een menswaardige opvang. Het gaat om respect voor de waardigheid van mensen. Het gaat om respect voor de rechtsstaat. Het gaat om een samenleving met een hart.
Marijke Persoone en Sarah Scheepers, voor Hart boven Hard
